گفتی دوستت دارم
و من به خیابان رفتم !
فضای اتاق برای پرواز کافی نبود …

 

 

 

 

 

از تمام دار دنیا، تنها یک چیز دارم : دوستت !

 

 

 

 

 

در غوغای زندگی تا سکوت مرگ، دوستت دارم. تاوان آن هر چه باشد، باشد

 

 

 

 

 

نوشتم: (دوستت دارم …  پرانتز را نبستم ، بگذار این حقیقت تا ابد جریان بیابد …

 

 

 

 

 

اگر نمی رفتی
نمی دانستم که دوستت دارم

 

 

 

 

 

 

 

 

 دوستت دارم …
این تعارف نیست
زندگی ِ من است!

 

 

 

 

 

به اندازه ی تمام بوسه های بی پاسخی که ماهی به دریا میزنه

دوستت دارم …

 

 

 

 

 

دوست داشتن دل میخواهد نه دلیل ، از ته دل دوستت دارم بدون دلیل

 

 

 

 

 

اندازه یک کامیون زنبور عسل دوستت دارم ، اگه جرات داری برو بشمارشون

 

 

 

 

 

اگر با آتش عشقت مرا بسوزانی، باز هم با خاکسترش خواهم نوشت دوستت دارم

 

 

 

 

 

دوست داشتن تنها چیزیه که نوبتی نیست ، پس خارج از نوبت دوستت دارم

 

 

 

 

 

من نمی توانم بهت ثابت کنم دوستت دارم

زمان این کار را خواهد کرد

 

 

 

 

 

به تکرار غریبانه ترین جمله قرن!
و
به توان ابدیت!

دوستت دارم …

 

 

 

 

 

خواستم از عشق برات بگم گفتم می دونی ، خواستم از غم برات بگم گفتم می دونی ، حالا از ته قلبم می گم دوستت دارم چون نمی دونی